به من چه؟!

قبل از این حوادث  اجتماعی و فرهنگی که در کشورمان به وجود آمد، فکر  میکردم خیلی آدم درست درمانی هستم، شاید اگر جزء سربازان امان زمان محسوب نشوم ولی حتماً جزء منتظران واقعی آن حضرت هستم...

 با این فتنه و  آزمایش بزرگی که ایجاد شد، باید بگویم اگر مرا در زمره  دشمنان امام زمان قرار ندهند ، باید خدا رو شکر کنم...

تازه فهمیده ام چند مرده حلاجم، یا بهتر است بگویم اصلا حلاجی بلد نیستم.. .

 چند روز پیش  در اتوبوس خانم نسبتا مسنی کنارم ایستاده بود که حجاب نداشت، چند بار خواستم به او بگویم، مادر جان هر چند در سن و سال شما حجاب واجب نیست  ولی درست نیست مانند این جوانان از روی لج و لجبازی خودتان را به مهلکه بیندازید. اینها که می‌بینید جوان هستند و نادان، ملعبه دست شیطان شده اند، دیر یا زود هم می‌فهمند چه غلطی کرده اند ولی شما با این سن و ساله تان که پایتان لب گور است باید به فکر آن طرف باشید.... 

ولی نتوانستم بگویم.. راستش را بخواهید توان شنیدن یک  « به تو چه؟» معمولی را هم ندارم.» حالا چه طوری خودم را منتظر امام زمان میدانم در عجبم!